Podczas przygotowania kiszonki z traw należy kierować się pięcioma zasadami:
Po 1. Wszystko zaczyna się od pola, tak więc najważniejszą rzeczą, którą należy się kierować jest odpowiedni dobór stanowiska pod trawy siewne lub w przypadku użytków trwałych: zastosowanie odpowiednich zabiegów agrotechnicznych jesienią i wiosną.
Po 2. Należy odpowiednio dopasować technologię zbioru według indywidualnych potrzeb gospodarstwa. Mniejsze gospodarstwa powinny wykonywać kiszonkę za pomocą prasy zwanej balociarką ze względu na ryzyko zbyt powolnego wybierania z pryzmy. Natomiast większe gospodarstwa powinny w taki sposób formować pryzmy, aby boki nie były zbyt strome, a ilość materiału pozwalała zużywać materiał z całej ściany w ciągu dnia lub dwóch dni. Bardzo dobrym rozwiązaniem są również silosy oraz wykorzystywanie przechowywania kiszonek w rękawach.
Aby uzyskać kiszonkę o wysokiej wartości pokarmowej należy określić odpowiedni termin koszenia. Trawy siewne, w zależności od warunków pogodowych, rosną szybciej niż trawy na użytkach trwałych. Ważne jest aby zebrać je w fazie strzelania w źdźbło natomiast trawy łąkowe w fazie początku wiechcenia się traw wczesnych.
Po 3. Bardzo duże znaczenie na jakość naszej kiszonki ma czas podsuszania. Jest on ściśle zależny od warunków pogodowych jakie panują podczas zbiorów. Zbyt mocne podsuszenie może skutkować słabym ubijaniem się materiału i jego pleśnieniem podczas wybierania. Natomiast zbiór mokrej trawy wiąże się z jej nadmiernym zanieczyszczeniem piaskiem bądź ziemią, co zaś może spowodować wzmożone działanie bakterii beztlenowych – Clostridia i w efekcie końcowym zgnicie kiszonki.
Po 4. Trawy są roślinami o średniej zawartości węglowodanów, co sprawia że zakiszanie ich może stwarzać problemy. Dodatek odpowiednich zakiszaczy pozwoli skutecznie zabezpieczyć kiszonkę przed psuciem i pojawianiem się grzybów i pleśni. Najlepiej sprawdzają się tutaj zakiszacze bakteryjne, które charakteryzują się szybkim tempem obniżania pH w kiszonce np. Silosolve FC oraz Josilac grass czy combi.
Po 5. Odpowiednie ubicie i szczelne okrycie są ostatnim etapem, na który trzeba w sposób szczególny zwrócić uwagę podczas sporządzania każdej kiszonki. Aby procesy fermentacji mlekowej zaszły tak jak należy muszą być zapewnione warunki bezwzględnie beztlenowe. Dlatego podczas zapełniania silosa czy formowania pryzm należy sumienie ugniatać każdą warstwę, natomiast do okrycia stosować odpowiedniej jakości folie odporne na działania UV i o odpowiedniej grubości. Najlepiej sprawdzają się dwie warstwy składające się z: cienkiej, bezbarwnej folii podkładowej i głównej folii czarno-białej.
