Podczas przygotowania kiszonki z lucerny należy kierować się pięcioma zasadami:
Po 1. Wszystko zaczyna się od pola, tak więc najważniejszą rzeczą, którą należy się kierować jest odpowiedni dobór stanowiska pod lucernę i przygotowanie pola, jeszcze przed siewiem. Lucerna bowiem lub stanowisko lekko zasadowe, którego pH wynosić powinno około 6.5-7.0.
Po 2. Należy odpowiednio dopasować technologię zbioru według indywidualnych potrzeb gospodarstwa. Mniejsze gospodarstwa powinny wykonywać kiszonkę za pomocą prasy zwanej balociarką ze względu na ryzyko zbyt powolnego wybierania z pryzmy. Natomiast większe gospodarstwa powinny w taki sposób formować pryzmy, aby boki nie były zbyt strome, a ilość materiału pozwalała zużywać materiał z całej ściany w ciągu dnia lub dwóch dni.
Aby uzyskać kiszonkę o wysokiej wartości pokarmowej należy określić odpowiedni termin koszenia. Lucerna, w zależności od warunków pogodowych, rośnie wolniej niż trawy siewne. Ważne jest aby zebrać ją w fazie początku pączkowania – nie mylić z pełnią kwitnienia. Gdy na polu pojawiają się pojedyncze kwiatki to znak, że należy ją kosić.
Po 3. Bardzo duże znaczenie na jakość naszej kiszonki ma czas podsuszania. Jest on zależny od warunków pogodowych jakie panują podczas zbiorów. W przypadku lucerny zbyt mocne podsuszenie może skutkować odpadaniem lisków od łodygi, a co za tym idzie straty w białku, bowiem to właśnie w liściach ma swoje źródło. Natomiast zbiór mokrej lucerny wiąże się z jej nadmiernym zanieczyszczeniem piaskiem bądź ziemią, co zaś może spowodować wzmożone działanie bakterii beztlenowych – Clostridia i w efekcie końcowym zgnicie kiszonki.
Po 4. Lucerna jest rośliną o niskiej zawartości węglowodanów, co sprawia że zakiszanie jej jest niezwykle trudne. Dlatego też bardzo ważne jest zastosowanie odpowiednich zakiszaczy, które skutecznie zabezpieczą nam ją przed psuciem. Najlepiej sprawdzają się tutaj zakiszacze bakteryjne, które charakteryzują się szybkim tempem obniżania pH w kiszonce np. Silosolve FC oraz Josilac grass czy classic. Dodatkowym wsparciem może być dodatek melasy, który stanowi pożywkę dla bakterii i ułatwia im tym samym wytwarzanie odpowiedniej ilości kwasów.
Po 5. Odpowiednie ubicie i szczelne okrycie są ostatnim etapem, na który trzeba w sposób szczególny zwrócić uwagę podczas sporządzania każdej kiszonki. Aby procesy fermentacji mlekowej zaszły tak jak należy muszą być zapewnione warunki bezwzględnie beztlenowe. Dlatego podczas zapełniania silosa czy formowania pryzm należy sumienie ugniatać każdą warstwę, natomiast do okrycia stosować odpowiedniej jakości folie odporne na działania UV i o odpowiedniej grubości. Najlepiej sprawdzają się dwie warstwy składające się z: cienkiej, bezbarwnej folii podkładowej i głównej folii czarno-białej.
